نوع مقاله : علمی - پژوهشی (تحلیل)
نویسنده
دانش آموخته کارشناسی ارشد اقتصاد کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
چکیده
کشور دارای 4015917 بهرهبردار در بخش کشاورزی است. بر اساس آخرین سرشماری در سال 1393، استان خراسان رضوی با 337026 بهرهبردار دارای بیشترین تولیدکننده است. در میان این بهرهبرداران در سراسرکشور، پراکندگی و فراوانی بهرهبردار در اراضی کمتر از 10 هکتار بیشتر است. بیشترین تعداد بهرهبردار مربوط به سطح 1 تا کمتر از 2 هکتار و کمترین تعداد بهرهبردار مربوط به مقیاس زمین 200 تا کمتر از 500 هکتار است. بهرهبرداران بدون سواد دارای بیشترین سطح زیر کشت در زمینهای با مقیاس 1 تا 5 هکتار هستند. بهرهبرداران با سطح ابتدایی و غیررسمی بیشترین سطح زیر کشت با مقیاس کمتر از 1 هکتار در سراسر کشور را در سال 1390 داشتند. بیشترین درصد بهرهبردارهای بیسواد و با سطح ابتدایی و غیررسمی که بهطور متوسط 70 درصد بهرهبرداران کل را تشکیل میدهند، دارای زمین زراعی با مقیاس کمتر از 5 هکتار هستند. کوچک بودن مزارع کشاورزی و پایین بودن تولید در نظام بهرهبرداری خانوادگی و کشاورزی (خرد و دهقان) از خصوصیات بارز مزارع کمتر از 5 هکتار در کشور است که میتوان آن را بهعنوان یکی از بزرگترین معضلهای بخش کشاورزی برای رشد و توسعه برشمارد. برای حل و برطرف کردن این مشکلات، ایجاد شرکتهای زراعی با همکاری کشاورزان بومی منطقه و استفاده از تجارب کشورهای موفق در دنیا در این زمینه، تخصیص اعتبارات بلندمدت به کشاورزان با زمین کمتر از 10 هکتار، سنددار کردن زمین و مزارع کشاورزی و هویتدار کردن آن و شناسایی و تحلیل مشکلات موجود در این نوع نظامها، بررسی موانع و درنهایت، تدوین قوانین حقوقی در انواع نظام بهرهبرداری پیشنهاد میشود.
کلیدواژهها