نوع مقاله : علمی - پژوهشی (تحلیل)
نویسنده
داﻧﺸﺠﻮی دﻛﺘﺮی اﻗﺘﺼﺎد ﻛﺸﺎورزی، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺮدوﺳﻲ، ﻣﺸﻬﺪ، اﻳﺮان
چکیده
تأمین امنیت غذایی پایدار بهعنوان یکی از وظایف مهم بخش کشاورزی نهتنها مستلزم عرضه کافی مواد غذایی در سطح کلان، بلکه ناظر بر توزیع عادلانه غذا برای دستیابی همگان به این مهم نیز است. بررسی روند تولید کالاهای اساسی کشاورزی مانند برنج و نهادههای مورد نیاز تولید خوراک دام و همچنین، در نظر گرفتن میزان واردات محصولات مذکور در سالهای اخیر نشاندهنده این است که حجم تولیدات داخلی برخی محصولات اساسی کشاورزی پاسخگوی حجم مصرفی مورد نیاز نیست و این محصولات از مبادی مختلف وارد کشور میشود. بر اساس آمارهای موجود از سالهای 2000 تا 2019 دریافت میشود که در سال 2019 شاخص رابطه مبادله در ایران از 96/167 به 160 کاهش یافت؛ بدین معنی که کشور در سال 2019 با صدور مقادیر مشخصی از کالا، حجم کمتری از کالاهای وارداتی را در مقایسه با سال 2018 به دست آورد. با توجه به مشکلاتی مانند کاهش ضریب خودکفایی، کاهش درآمد کشاورزان و افزایش وابستگی کشور به دیگر کشورها که ناشی از عوامل متعددی مانند افزایش حجم واردات کالاهای اساسی کشاورزی به کشور است، توجه و بازنگری در طرحها و برنامههایی ازجمله تدوین الگوی کشت بهینه و تعیین قیمت خرید تضمینی محصولات متناسب با هزینهها، در افزایش بهرهوری تولید محصولات اساسی کشاورزی مؤثر است و منجر به افزایش ضریب خودکفایی در تولید محصولات اساسی میشود و مقدمات دستیابی به امنیت غذایی و رشد اقتصادی را فراهم میکند.
کلیدواژهها