عضویت در سازمان همکاری شانگهای و بررسی ابعاد اقتصادی آن

نوع مقاله : علمی - پژوهشی (تحلیل)

نویسنده

دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

عضویت در سازمان شانگهای دارای مزایای متعددی ازجمله هموار شدن مسیر اجرای پیمان‌های اقتصادی مانند اوراسیا، آ‌سه‌‌آن و دیگر پیمان‌های اقتصادی منطقه‌ای است. ایران با ورود به جمع اعضای دائم سازمان شانگهای، این فرصت را دارد که در روند تصمیم‌گیری‌های پیمان‌های اقتصادی در حوزه آسیا و اقیانوسیه نقش متفاوت‌تر از گذشته ایفا کند. کشورهای عضو و ناظر سازمان همکاری شانگهای درمجموع، بیشترین تولیدکننده و مصرف‌کننده انرژی در جهان هستند که با مساحتی حدود یک‌چهارم سطح خشکی‌های زمین و حدود نیمی از جمعیت جهان، دارای ظرفیت قوی برای ایجاد توازن قدرت در جهانی چندقطبی هستند. در این گزارش ضمن بررسی سازمان شانگهای و روابط ایران با این آن، مزایای احتمالی ایران از عضویت در این سازمان مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، به لحاظ امنیتی نیز عضویت ایران در این سازمان مورد بحث قرار گرفته است. در ادامه، پیشنهاداتی ازجمله گسترش همکاری‌های بانکی، ایجاد سیستم پیام‌رسان جایگزین سوئیفت، تشکیل شورای مشترک بانکی، ایجاد اتحادیه بین‌بانکی، ایجاد منطقه آزاد تجاری در سازمان همکاری شانگهای و نیز تسهیل فعالیت‌ها و موافقت‌نامه گمرکی بین اعضا، ایجاد زمینه برای پیمان‌های دوجانبه پولی و بانکی با عضویت دائم ایران در شانگهای، تعامل نزدیک‌تر با کشورهای چین و هند به‌خصوص در بخش انرژی، انعقاد قراردادهای دوجانبه با کشورهای آسیای میانه و ارتقای زیرساخت‌های بخش حمل‌ونقل ارائه می‌شود.

کلیدواژه‌ها

  • بزرگی، وحید؛ و حسینی، میرعبدالله (1389). سازمان همکاری شانگهای: تحولات گذشته و چشم‌انداز آینده، مطالعات اوراسیای مرکزی، 3(7)، 27-1.
  • شمسیان، حمید (1384). سازمان همکاری شانگهای و آینده نقش جمهوری اسلامی ایران، مطالعات بین‌المللی، شماره 6.
  • حاجی یوسفی، امیر محمد؛ و سادات الوند، مرضیه (1387). ایران و سازمان همکاری شانگهای: هژمونی و ضدهژمونی، پژوهشنامه علوم سیاسی، 3(2)، 194-163.