نوع مقاله : علمی - پژوهشی (تحلیل)
نویسنده
گروه اقتصاد انرژی و منابع مرکز پژوهشی امنیت اقتصادی تدبیر، تهران، ایران
چکیده
تقلیل شدت انرژی و به عبارت دیگر، بهینهسازی مصرف انرژی از اهداف توسعهای سیاستگذاران و برنامهریزان اقتصادی هر کشوری تلقی میشود. در حالی که مصرف انرژی در کشور بهمنظور تولید کالاها و خدمات وضعیت مطلوبی ندارد و جزء کشورهای با شدت انرژی بالا به شمار میآید. بررسیها نشان میدهد که شدت انرژی در بخش حملونقل، بالاترین رقم را به خود اختصاص داده است و بخشهای صنعت، خدمات و کشاورزی در ردههای بعدی قرار دارند که این موضوع میتواند به دلیل ماهیت تولید یا خدمات هریک از این بخشها باشد. آمارها نشان میدهد که شدت مصرف نهایی انرژی در ایران براساس نرخ ارز و برابری قدرت خرید به ترتیب 0/3 و 4/1 برابر متوسط جهانی است. براساس این، شدت مصرف نهایی انرژی در کشور نهتنها در مقایسه با کشورهای نفتخیز بسیار بالاتر است، بلکه از برخی مناطق مانند خاورمیانه نیز بیشتر است. بنابراین، براساس این موارد، تجدیدنظر در سیاستگذاریهای انرژی بهمنظور منطقی شدن مصرف انرژی در بخشهای غیرمولد مانند بخش خانگی، ارتقای آموزش عمومی بهمنظور صرفهجویی بیشتر مصرف انرژی، تهیه و تنظیم بانک اطلاعاتی منسجم برای ارایه روند تغییرات عرضه و تقاضای انرژی به صورت هماهنگ و دایمی، نوسازی و بهینهسازی تجهیزات حملونقل و صنعت بهمنظور کاهش مصرف انرژی، حمایت دولت در قالب اعطای یارانه به زیربخشهایی از صنعت که بهازای هر واحد سرمایه یا نیروی کار انرژی کمتری مصرف میکنند یا حمایت از طریق کاهش تعرفه بر واردات تجهیزات با انرژیبری کمتر، توصیه میشود.